Işık yeğinliği, uzaysal dağılımı, bir ışıklığın bulunduğu yerden, olabilecek tüm doğrultularda, hangi doğrultuya ne kadar ışık akısı gönderdiğini belirler. Bunun için kullanılan birim cd/klm (kandela/ kilolümen) dir.

 Işıklık standart geriverim (kısaca ışıklık geriverimi), bir ışıklığın içine yerleştirilen lambanın uzaya gönderdiği toplam ışık akısının, yüzde kaçının ışıklıktan dışarı çıktığını gösterir. Bu bir oran olduğundan, 0 ile 1 arasında bir sayıdır ve birimsizdir. 0 – 100 arasında yüzde cinsinden de ifade edilebilir.

Tepe açısı, ışıklığın, en yüksek ışık yeğinliği değerinin yarısı büyüklükte ışık yeğinliği oluşturduğu açıyı belirler. Bu açı derece cinsinden verilir ve genelde ışıklıktan aydınlatma amaçlı yararlanılabilecek bölgenin tanımlanmasına yarar.

Konik diyagram, simetrik (her düzlemdeki ışık dağılımı aynı olan) ışıklıklarda, tepe açısı içinde kalan bölgenin gösterildiği ve değişik uzaklıklarda bu bölge içinde kalan alanın ve bu alan içindeki ortalama aydınlığın verildiği diyagramlardır. Uzaklıklar metre, alan metrekare ve aydınlık düzeyleri de lüks cinsinden verilir.

Aydınlık düzeyi eğrileri, ışıklığın belli bir yükseklikte iken oluşturduğu yatay aydınlık düzeyini veren eğrilerdir. Birim olarak lüks kullanılır. Aydınlık düzeyi hesapları için çok yararlı olmakla birlikte nadiren verilir.

 İzolüks eğrileri, daha çok sokak aydınlatması için kullanılan ışıklıkların, belli bir yükseklikten yatayda yaptıkları aydınlık düzeylerini, plan üzerinde eş değerli düzeylerin birleşmesinden oluşan eğri ailesi biçiminde gösterir. Aydınlık düzeyleri lüks cinsinden verilir.

Kullanma çarpanları tablosu, günümüzde seyrek te olsa hala verilmektedir. Kapalı mekanlarda yataydaki aydınlık düzeyi hesabını yaparken, duvar ve tavandan yansıyarak aydınlık düzeyine katkıda bulunan ışığın da dikkate alınabilmesini sağlayan tablolardır.

Kamaşma tablosu, kullanılan ışıklığın standartlarda belirlenmiş ilkelere göre ne derece kamaşma yaptığının saptanmasına yönelik tablolardır.

Fotometrik uzaklık, gonyofotometrik ölçümü yapılacak ışıklık ile, ışıkölçerin fotoseli arasında, doğru bir ölçme yapılabilmesi için gerekli olan uzaklıktır. Bu uzaklık, ışıklığın boyutlarına bağlıdır. Pratik olarak fotoselin, ışık kaynağının nokta kaynak kabul edilebileceği bir uzaklığa yerleştirilmesi gerekir.

GONYOFOTOMETRELER

Değişik tip gonyofotometreler vardır. Otomobil farları gibi çok özel ışıklıklar için üretilen özel gonyofotometreler bir kenara bırakılırsa, 5 çeşit gonyofotometreden söz edilebilir.

Işıklığın, bir birine dik iki eksen etrafında döndürüldüğü tip gonyofotometrelerde, ışıkölçer fotoseli belli bir uzaklıkta sabit durur. En alışılmış gonyofotometre tipidir. Işıkölçerin fotoseli hacmin elverdiği ölçüde uzağa konulabilir, gerekli olduğu durumlarda uzaklık değiştirilebilir.

Işıklığın yalnız bir eksen etrafında döndürüldüğü fotometrelerde, ikinci eksen ile ilgili hareket fotosel tarafından yapılır. Bu tip gonyofotometrelerin avantajı, lamba pozisyonunun değişmemesidir (örneğin hep yatay pozisyonda kalır). Olumsuz tarafı ise, fotoselin değişitirilemez bir uzaklıkta olması ve bu uzaklıktaki fotoselin, belli bir düzlem içinde ışıklığın çevresinde dönmesini sağlayan bir düzeneğin bulunmasıdır. Bu tür gonyofotometre daha büyük hacimler gerektirir.

Işıklığın hiç hareket etmediği gonyofotometrelerde, tüm hareket fotosel tarafından yapılır. Olumlu yanı, ışıklığın hiç hareket etmemesidir ve sarsıntıya çok hassas ışıklıklar için kullanılır. Sakıncası ise, fotoselin ışıklığın tüm çevresinde dönmesini sağlayacak büyük bir düzeneğin kurulması gerkliliğidir. Burada da fotoselin uzaklığı değiştirilemez ve büyük bir hacim gereklidir. (Son iki tip için, küçük hacim de kullanılabilir, ancak bu durumda fotometrik uzaklık azalacağından, ancak çok küçük ışıklıklar ölçülebilir.)

Aynalı gonyofotometre en gelişmiş olan tiptir. Işıklık belli bir pozisyonda monte edilir ve ölçme boyunca bir ayna ile ilişkili olarak, pozisyonu değiştirilmeden hareket ettirilir. Böylece hem ayna hem ışıklığın biribirleriyle ilintili olarak konum değiştirmeleriyle, ışıklığın değişik açılardan görüntüsü, sabit bir yerde duran fotosel üzerine düşürülür. Bu tipte de fotosel hareket etmez, ancak gerekli olduğu durumlarda ışıklığa olan uzaklığı değiştirilebilir. Bu tür gonyofotometreler de çok büyük hacimler gerektirir. Ayrıca aynanın çok düzgün yansıma yapan çok kaliteli bir ayna olması ve her zaman çok temiz tutulması gerekir.

Son zamanlarda geliştirilen bir başka tip te CCD kameralı gonyofotometredir. Bu tiplerde, fotosel yerine bildiğimiz video kameralarda kullanılan bir CCD algılayıcı vardır. Tabi kaliteli bir CCD olması iyi sonuç için önemlidir. CCD kameralı gonyofotometrelerin avantajı, fotometrik uzaklığın dikkate alınmasına gerek olmamasıdır. Başka bir deyişle bu uzaklık fevkalade azaltılabilmektedir. Bu, özellikle çok büyük ışıklıkların ölçülmesinde önem kazanır. Ancak bu tipin sakıncası, ölçmenin doğrudan yapılamaması, CCD üzerinde oluşan görüntünün, kontrolu zor olan, tartışmaya açık ve çok karmaşık bir algoritma ile değerlendirilerek sonuç alınmasıdır. Henüz geniş bir kabul görmemiş olmasına karşın giderek geliştiği gözlemlenmektedir.